Που το πάει ο Ερντογάν; Μάλλον θα μας χτυπήσει από το …διάστημα!!!
Γελάει και το κάθε …παρδαλό κατσίκι με τα όσα είπε ο σουλτάνος της λεγόμενης δημοκρατικής Τουρκίας αυτές τις μέρες. Γελάει ναι μεν αλλά δυστυχώς το νέο ξέσπασμα μεγαλομανίας με ολίγον ….διάστημα μάλλον ανησυχία πρέπει να προκαλεί ακόμα και τους ίδιους τους Τούρκους!
Αφού λοιπόν είπε στους πολίτες του ότι θα στείλει επανδρωμένο σκάφος στο ….φεγγάρι, προφανώς στην πλευρά της ημισελήνου, με Τούρκο κοσμοναύτη ή αστροναύτη, αποφάσισε ότι αυτές οι λέξεις στη τουρκική θα πρέπει να πάψουν να έχουν ελληνικές ρίζες.
Και μετά το …ταξίδι στο διάστημα, σκέφτηκε ότι πρέπει να βρίσει ξανά τον Μακρόν, αυτόν και τους προγόνους του.
Και αφού νόμιζε ότι ξεθύμανε, θυμήθηκε τον Μητσοτάκη και του τα έσουρε χοντρά μια μέρα μετά που ο υπουργός του, αυτός ο Ακάρ που μας εγκάλεσε ως κράτος και μας είπε ότι δεν πρέπει αξιωματούχοι μας, δηλαδή Έλληνες, να πηγαίνουν στα Ελληνικά νησιά! Δεν μιλάμε απλώς για πρόκληση αλλά για αναίδεια του Τούρκου υπουργού
Μπορεί να γελάμε, αλλά το πράμα δεν πάει καθόλου καλά!
Και δεν πάει καλά για διάφορούς λόγους με πρώτο τον αμερικάνικο παράγοντα και τη κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν ξέχασε ότι οι Δημοκρατικοί είναι εκείνοι που δεν διστάζουν να τραβήξουν τη σκανδάλη όταν απειλούνται τα συμφέροντα της χώρας τους και αυτή τη φορά ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι απλώς Δημοκρατικός αλλά ένας τύπος που γνωρίζει καλά τη γεωπολιτική και ειδικά την περιοχή μας!
Βέβαια δεν θα αρχίσει κάτι μόνος του χωρίς τη συναίνεση των παραδοσιακών του συμμάχων που είναι η Ε.Ε.
Και ήδη φαίνεται ότι στις Βρυξέλες πήραν το μήνυμα και αρχίζουν να αφήνουν μηνύματα για την επιβολή κυρώσεων. Μόνο η Μέρκελ μένει εκτός, αν και δέχεται σφοδρή κριτική για το θέμα ακόμα και από τους δικούς της στη Γερμανική Βουλή! Ίσως να είναι η μοναδική Ευρωπαία ηγέτης που θέλει να αποτρέψει έναν πόλεμο!
Ο Ενρτογάν δεν βρίσκεται σε κανένα αδιέξοδο. Ενεργεί βάση σχεδίου και είναι πολύ επικίνδυνος. Όχι πώς να γίνει σύρραξη θα κερδίσει, το αντίθετο μάλιστα, αλλά μας προκαλέσει αναταραχή, ειδικά σε μας που είμαστε δίπλα του.
Άρθρο του Κώστα Μπούρη