Η επόμενη μέρα στα Σκόπια δεν θα είναι τόσο …ρόδινη
Του Κώστα Μπούρη
Το κρατίδιο αυτό των Σκοπίων που τόσα προβλήματα μας προκαλεί, δημιουργήθηκε στη Γιουγκοσλαβία, στη δεκαετία του ΄50, εν μέσω ψυχρού πολέμου και με έναν Τίτο να θέλει να πιέσει στη δύση μέσω της Ελλάδας και γι αυτό το ονόμασε Μακεδονία από Βαρντάσκα που λεγόταν μέχρι τότε.
Το κρατίδιο αυτό των 25.333 τετραγωνικών χιλιομέτρων έγινε κράτος, μόλις το 1991 όταν ο καταγόμενος από τα Σκόπια Κίρο Γκλιγκόροφ, εξέχον μέλος της διοίκησης Τίτο, είδε τη λαίλαπα που θα ακολουθούσε τη διακυβέρνηση Μιλόσεβιτς και έκανε το μεγάλο βήμα της ανεξαρτητοποίησης, βασισμένο πάνω στο δόγμα Τίτο! Έτσι δημιουργήθηκε η “Μακεδονία” που κατοικούνταν από Σλάβους, αφού ο Γκλιγκόροφ αγνοούσε ηθελημένα τους αλβανικής καταγωγής κατοίκους και γι αυτό δεχόταν ως εναλλακτικό το όνομα το Σλαβομακεδονία.
Εμείς οι Έλληνες βέβαια δεν θέλαμε να ακούσουμε για μία ονομασία που περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία και αυτό έγινε αιτία να μην κλείσει εδώ και τόσα χρόνια το θέμα με το γειτονικό κρατίδιο των 25.333 τετραγωνικών χιλιομέτρων !
Ήταν τότε που εμείς οι Έλληνες αποδοκιμάσαμε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που είχε προτείνει -σε συμφωνία με τον Γκλιγκόροφ- να ονομαστεί το κρατίδιο αυτό Σλαβομακεδονια, που θα έχει τη δική του εθνότητα, τη Σλαβομακεδονική και τη δική του γλώσσα, επίσης τη Σλαβομακεδονική.
Σήμερα λοιπόν το 1,8 εκ. Σκοπιανών αποκαλούνται Μακεδόνες και πήγαν να ψηφίσουν για την αλλαγή του ονόματος της χώρας τους στο κατάπτυστο για μας και γι΄αυτούς όπως αποδείχθηκε, Βόρεια Μακεδονία, από Μακεδονία που νομίζουν ότι είναι.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι είδαμε. Το 70% των πολιτών μποϋκοτάρισε το δημοψήφισμα κάτι που σημαίνει ότι δεν θέλουν να αλλάξουν παρά το ότι η κυβέρνηση μας τους τα έδωσε όλα. Τους έδωσε και τη μακεδονική εθνότητα και τη μακεδονική γλώσσα.
Εκείνοι όμως δεν θέλουν, παρά τις διεθνείς πιέσεις και το έδειξαν στο δημοψήφισμα.
Τι θέλουν πραγματικά οι Σκοπιανοί;
Οι Αλβανοί του Τετόβου θέλουν να ενωθούν με τα αδέρφια τους στο Κόσσοβο και ίσως με την Αλβανία. Απλά βιώνουν στο κράτος που βρέθηκαν ως συνέχεια της πάλε ποτέ Γιουγκοσλαβίας και αποτελούν το 25% του πληθυσμού. Οι Σλάβοι από την πλευρά τους είναι διχασμένοι. Άλλοι είναι Σέρβοι και άλλοι Βούλγαροι, ενώ υπάρχουν και ελάχιστοι ντόπιοι με τους περισσότερους να θεωρούν ότι είναι Μακεδόνες, επειδή έτσι μεγάλωσαν. Οι πιο πραγματιστές θέλουν να βρεθούν ξανά στη Γιουγκοσλαβία, δηλαδή στη Σερβία και κάποιοι στη Βουλγαρία και ίσως δικαιωθούν από τις εξελίξεις που έρχονται ραγδαία.
Όπως φαίνεται τόσο η συμφωνία των Πρεσπών, όσο και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για την περιοχή μας.
Ο Ζάεφ θα πάει στη βουλή της χώρας του, τη συμφωνία των Πρεσπών, με το αποτέλεσμα ενός άκυρου δημοψηφίσματος –αν και είναι συμβουλευτικό- και με τον πρόεδρο της χώρας να είναι αντίθετος. Όλα αυτά σε ένα κράτος που συνεχίζει εδώ και χρόνια να φυλλορροεί. Σε ένα κράτος που αν και φαίνεται ήσυχο και σταθερό δεν έχει βάσεις και ζει κυρίως από εμάς τους Έλληνες!